|
|
||
|
هوالحبیب آن مرد در باران رفت... هوالحبیب خوش به حال فرشته‌ها که دل ندارند... هوالحبیب روحم چاییده باز و مثل همیشه شانه‌هایت نیست... هوالحبیب یک روز چشم‌هایم را باز می‌کنم و می‌بینم مرده‌ام... هوالحبیب واژه واژه روی هم می‌گذارم اما به تو نمی‌رسم چرا؟! هوالحبیب دل است دیگر گاهی هوایی می‌شود... هوالحبیب دستم را می‌گذارم رو سنگ قبرت و برای خودم فاتحه می‌خوانم برای قلبی که سالهاست مرده... هوالحق بالاخره روزی به این نتیجه می‌رسی که نیستی تو چیزی جز یک ممکن‌الوجود بالذات نیستی موجودی که اگر اراده او نبود، نبود روزی به نهایت فقر ذاتی‌ات می‌رسی..
هوالحبیب چادر سفید نمازش را می‌اندازد روی سرش خیره می‌شوم توی چشم‌هایش و ناخودآگاه می‌گویم: التماس دعا |
дrcĦIVé
|
|
